آسيب شناسي مهدويت

 براى هر فرهنگ و مجموعه معرفتى ممكن است آفت‏هايى روى دهد كه مانع رشد و بالندگى آن فرهنگ باشد فرهنگ دينى نيز گاهى به آفتهايى گرفتار مى‏شود كه حركت رو به كمال آن را كُند مى‏كند و بحث «آسيب‏شناسى دينى» عهده‏دار شناختن آن آفت‏ها و شيوه مقابله با آنهاست.

 مناسب است در فصل پايانى درباره آن چه به عنوان آسيب‏هاى فرهنگ ناب مهدوى مطرح مى‏شود بحث كنيم تا ضمن آشنايى با آسيب‏ها به راههاى خنثى سازى و مقابله با آنها بينديشيم.

 آسيب‏هاى فرهنگ مهدويّت، مواردى است كه غفلت از آنها موجب سستى اعتقاد مردم و به ويژه جوانان نسبت به اصل وجود امام مهدى‏عليه السلام و يا ابعاد مختلف شناخت آن بزرگوار است و گاهى نيز سبب گرايش به افراد يا مجموعه‏هاى منحرف مى‏گردد. بنابراين آشنايى با اين آسيب‏ها، منتظرانِ آن امام بزرگ را از كجروى در اعتقاد و عمل حفظ خواهد كرد.

 ما در اينجا مهمترين آسيب‏هاى فرهنگ مهدويت را در عنوان‏هايى جدا از يكديگر مورد بحث قرار مى‏دهيم:

برداشت‏هاى غلط

  از آسيب‏هاى مهم در فرهنگ مهدويت، تفسيرها و برداشت‏هاى نادرست از موضوعات اين فرهنگ اسلامى است. تحليل نادرست و ناقص از روايات به دريافت غير صحيح مى‏انجامد كه چند نمونه از آن را بيان مى‏كنيم.

 1. برداشت غلط از مفهوم «انتظار» سبب شده است كه بعضى گمان كنند كه چون اصلاح جهان از فسادها به دست امام عصرعليه السلام خواهد بود ما در برابر تباهى‏ها و ناهنجارى‏ها هيچ وظيفه‏اى نداريم و بلكه ممكن است گفته شود كه براى نزديك شدن ظهور امام مهدى‏عليه السلام بايد براى ترويج بدى‏ها و زشتى‏ها در جامعه اقدام كنيم!! اين انديشه نادرست در مقابل ديدگاه قرآن و اهل بيت‏عليهم السلام است كه امر به معروف و نهى از منكر را از وظايف حتمى هر مسلمان مى‏داند.

 بنيانگذار جمهورى اسلامى حضرت امام خمينى(ره) در نقد اين ديدگاه فرموده‏اند:

 ما اگر دستمان مى‏رسيد، قدرت داشتيم بايد برويم تمام ظلم‏ها و جورها را از عالم برداريم تكليف شرعى ماست. منتهى ما نمى‏توانيم. اين كه هست اين است كه حضرت [امام مهدى‏عليه السلام‏] عالم را پر مى‏كند از عدالت؛ نه شما دست برداريد از اين تكليفتان، نه اين كه شما ديگر تكليف نداريد.(1)

 ايشان همچنين در ادامه بيانات خود فرموده‏اند: